Stratejik Aile Terapisi, kısa süreli ve çözüm odaklı bir terapi yaklaşımıdır. Aile dinamiğini etkileyen tüm bireylerle çalışılabilme özelliği ile diğer terapi yöntemlerinden ayrışmaktadır.

​

İlişkilerde yaşanan temel sorunlara odaklanarak, terapi süreci için somut hedefler oluşturur ve bunları çözmek için stratejiler geliştirmeyi hedefler.

​

İlişkilerdeki kurallar ve roller kişileri etkiler. Bu yüzden Stratejik Terapi, hedeflerini  gerçekleştirebilmek için, ilişkilerdeki kendine özel sistemi çözerek ilişkiyi oluşturan kuralları ve ilişkideki rolleri açığa çıkarır.

​

Aile ve Çift Terapisi söz konusu olduğunda, ailelerin etkileşim kurma yollarının ya da etkileşim kuramamalarının zor aile dinamikleri için ana katkı olduğu düşünülür ve ailelerin sağlıklı bir ilişki kurabilmeleri için birbirleriyle daha iyi iletişim kurma yollarını geliştirmek amaçlanır.

​

Stratejik Terapiye göre sorunların oluşumu normal bir güçlüğün yanlış ele alınmasıyla oluşur. Yani, olmayan bir problem çözülmeye çalışıyor olabilir veya ortada bir problem vardır ama bu hiç ele alınmaz. Böylece asıl sorun problemleri aşmak için başvurulan strateji ve tekniklerin kendisi haline gelir. Bu durumda ana strateji, işe yaramayan ve problemin devamına neden olan davranış ve düşünce şekillerini tespit ederek bunları bloke etmek ve bunların tersini yapmayı sağlamak olacaktır.

​

Stratejik Terapinin ana hedefi, tanımı net ve somut bir biçimde yapılan problemin yani danışanın şikayetlerinin ortadan kalkmasıdır. Hedef koyarken küçük, ulaşılabilir ve daha kolay hedefler koyarak kaçınmaların ortadan kaldırılması sağlanır. Aynı zamanda kişinin kendi kontrolü dışında gelişen davranış ve düşüncelerin, farklı ve kişiye özel stratejiler üreterek spontan hale getirilmesi amaçlanır.

​

Jay Halley,  terapide somut hedeflerin altını çizerek ilk kez Stratejik Terapi adını 50’li yıllarda kullanmıştır. 1959 yılında Mental Research Institute (MRI)’un kurulmasıyla beraber kısa süreli ve çözüm odaklı terapi yöntemleri yayılmaya başlamıştır.

​